Publikacja ma charakter monografii trójautorskiej, przygotowanej we współpracy międzyuczelnianej (Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie, Uniwersytet Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie i Uniwersytet im.
Adama Mickiewicza). Programy studiów filologicznych polskich uczelni podlegają ciągłej ewolucji,zjednoczyć się do pragnień zmieniającego się rynku pracy i powiększyć szanse zatrudnienia swych absolwentów.
Zmiany w profilu kształcenia filologów są niekiedy wyjątkowo znaczne. W niniejszej publikacji analizowane są trzy obszary, w których otwarcie się filologii na karierę zawodową absolwentów w, szeroko rozumianym, przedsiębiorstwie jest stanowczo widoczne: są to współpraca uczelni z otoczeniem gospodarczym, przygotowanie studentów do porozumiewania się w JO w kontekstach specjalistycznych i kształcenie nauczycieli LSP, umiejących odpowiedzieć na oczekiwania specyficznych grup odbiorców.
Analizie poddano programy studiów sześciu lubianych filologii, tj. Anglistyki, germanistyki, romanistyki, iberystyki, italianistyki, a także rusycystyki. Autorki podjęły się próby opisu form i sposobów kształcenia uniwersyteckiego na kierunkach neofilologicznych przez pryzmat głównych założeń glottodydaktyki specjalistycznej.
Monografia jest więc z jednej strony zapisem faktycznego stanu rzeczy, jaki można zaobserwować na przykładzie oferty programowej studiów neofilologicznych w Polsce, ale z drugiej ilustracją, w jaki sposób i w jakim wymiarze teoretyczne i metodyczne założenia glottodydaktyki specjalistycznej ważą na zarysie każdego programu kształcenia przygotowującego do zawodu.
Bogaty materiał badawczy będący podstawą zrealizowanego badania pozwala wychwycić zmiany, jakie dotknęły kształcenie filologów w Polsce i pokazać miejsce dydaktyki języków specjalistycznych w obecnym kształceniu neofilologicznym.
Wyniki analizy ukazują kierunki rozwoju oferty dydaktycznej, jak również mogą stanowić inspiracje do potencjalnych modyfikacji.
