Problematyka bezpieczeństwa zdrowotnego coraz szerzej pojawia się we współczesnej literaturze naukowej, a także popularnonaukowej jak jeszcze staje się przedmiotem zainteresowania osób, decydujących o zarysie polityki państwa i ekspertów z zakresu zdrowia publicznego.
Może to świadczyć o wzrastającej świadomości na temat roli promocji zdrowia, profilaktyki chorób czy także edukacji zdrowotnej w społeczeństwie, równocześnie naszego kraju jak dodatkowo innych państw europejskich.
Zgodnie z definicją, zawartą w Konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), zdrowie to całkowity dobrostan fizyczny, umysłowy i społeczny, a nie jedynie brak choroby lub kalectwa. Poziom dobrostanu jest wyznacznikiem postępu i rozwoju społecznego.
Można go analizować w oparciu o takie zmienne jak przeciętne trwanie życia, umieralność, przyczyny zgonów, czynniki ryzyka, obciążenie chorobami i niemało innych. Należy mieć równocześnie na uwadze różnice poziomu dobrostanu w rozumieniu definicji WHO, jakie występują w poszczególnych populacjach i krajach.
Analizując tę problematykę w ramach Europejskiego Regionu WHO, obejmującego 53 kraje i około 900 mln osób, warto wspomnieć, że przeciętna długość życia w okresie 1990-2010 r. Powiększyła się o 5 lat, przy czym w poszczególnych krajach w roku 2010 wynosiła od 68,7 do 82,2 lat, co stanowi różnicę aż 13,5 lat.
Rozbieżności te pogłębiają się przy podziale według płci lub podregionów Europejskiego Regionu WHO. Obszerne zróżnicowanie w poszczególnych grupach krajów widoczne jest w aspekcie umieralności, lecz budujący jest fakt, że od roku 1990 stale zniża się umieralność dzieci we wszystkich krajach europejskich, należących do Światowej Organizacji Zdrowia.
Na trendy umieralności wpływa bez dwóch zdań starzenie się społeczeństwa Europy, przy czym w grupie wieku powyżej 65 lat umieralność spadła w okresie 1980-2010 r. O 25%. Najczęstsze przyczyny zgonów na początku XXI wieku to choroby układu krążenia, nowotwory, a w dalszej kolejności przyczyny zewnętrzne w postaci urazów lub zatruć.1 Poza opisanymi wyżej, niektórymi zaledwie trendami, obrazującymi stan zdrowia mieszkańców Europy, należy pamiętać o podstawowych przyczynach chorób, w tym zwykle czynnikach ryzyka (m.
in. Palenie tytoniu, destrukcyjne spożycie alkoholu) oraz czynnikach społecznych i ekonomicznych (zwłaszcza brak dostępu ludności do produktywnych usług zdrowotnych, m.in. Z powodu zamożności, płci czy statusu zawodowego).
Ich analiza i rozumienie jest wyraźne w procesie kształtowania polityki zdrowotnej, funkcjonowania systemu opieki zdrowotnej czy także opracowywania programów z zakresu profilaktyki chorób. Jest to bezcenne źródło wiedzy, wskazujące obszary interwencji, takie jak aktywność fizyczna, żywienie, zmniejszenie spożycia substancji psychoaktywnych i niemało innych.
