Prezentowane studium zawiera się w nurcie ahistorycznym. Nie bada ściśle biograficznego aspektu analizowanych fraszek, lecz stopień ich uwikłania kompozycyjnego, zdolność kreowania sensów naddanych. Refleksją interpretacyjną obejmuje kilkadziesiąt miniatur, widząc w nich - na odpowiednim poziomie odbioru - relatywnie spójny układ o znamionach cyklu (plan teleologiczny).
Za podstawowe kryterium wspomnianej parametry uznaje ogólną zgodność tych utworów z ideą nadrzędną spod znaku elegiae amatoriae. Objęte analizą przykłady fraszek funkcjonują jako najróżniejsze aspekty tego samego ujęcia literackiego, kreują wyjątkowo jednakowy model uczuciowy, rozpoznawany także w innych zbiorach Kochanowskiego.
Potwierdzają nadto istnienie bardziej ogólnego podmiotu całości, wyłaniającego się z szeregu podmiotów jednostkowych. Niektóre z wierszy funkcjonują w szerszym aniżeli tylko Fraszki obszarze odniesień jako analogie semantyczne bądź rodzaje rozwiązań kompozycyjnych w Elegiach, Pieśniach, Foricoeniach, czy Fragmentach.
Kontekstualne potraktowanie tych miniatur daje nieraz możliwość poznania ich ukrytych konotacji.
