Rozważania nad tym, jak tekst jako podstawowy nośnik wiedzy i wymiany idei w obszarze humanistyki i nauk społecznych, kształtuje to, co nazywamy wiedzą. Punktem wyjścia do tych przemyśleń są prace filozoficzne Emmanuela Lévinasa, a także amerykańskich antropologów postmodernistycznych, zezwalające autorce skoncentrować uwagę na etycznych podstawach krytyki norm tekstowych.
Tekst nigdy nie jest tylko o tym, o czym jest, bo to, jak został napisany, jakie stanowisko przedstawia, co demonstruje i w jakich kategoriach, świadczy o pobocznych, nieartykułowanych wprost celach. Autorka wskazuje ograniczenia tekstu jako narzędzia komunikacji i jako metafory przedmiotu poznania.
Pyta o sens „pisania inaczej": inaczej niżeli to wcześniej robiono, ale też inaczej, czyli hermetycznie, niejasno, w taki sposób, iż tekst staje się wyzwaniem dla czytelnika. Opowiada się za pożytkami mogącymi płynąć ze zmagania się z pisarstwem odmawiającym posłuszeństwa w lekturze.
********* Dr Olga Kaczmarek − od 2014 roku doktor nauk humanistycznych, kulturoznawczyni i anglistka, od 2015 roku wykładowca w Zakładzie Antropologii Słowa w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, stypendystka Komisji Fulbrighta.
Zainteresowania badawcze skoncentrowała wokół zagadnień z dziedziny antropologii słowa, przeróżnych form sprawczości językowej i ich konsekwencji i roli mediów słowa w kształtowaniu historycznych form sztuki słowa.
w dodatku zajmuje się historią i teraźniejszością stosunków polsko-żydowskich i historią kultury brytyjskiej.
