nieszablonowy tom zawierający wznowienie trzech pierwszych utworów literackich Bronisława Wildsteina: dwóch powieści i trzech opowiadań jest dowodem oryginalności i rozmaitości pisarza, który od początku swej kariery literackiej potrafi łączyć głębię psychologiczną z refleksją nad powołaniem artysty, kształtowaniem tożsamości, funkcjonowaniem pamięci i eschatologicznym wymiarem życia ludzkiego.
Debiutancka, wydana w 1989 roku powieść "Jak woda", za którą autor otrzymał najmocniej wówczas prestiżową dla literatury polskiej Nagrodę Kościelskich, natchniona dostrzeżonym w paryskiej prasie zdjęciem Siergieja Paradżanowa, to opowieść o artyście w totalitarnym państwie. Druga, tocząca się w Paryżu powieść "Brat" mierzy się z doświadczeniem polskich opozycjonistów, którzy swoją działalność przypłacili przymusową rozłąką z krajem i przedstawia zgubny wpływ komunistycznego systemu na indywidualne losy ludzkie. Trzy łączące się ze sobą opowiadania, które tworzą "O zdradzie i śmierci (czyli przypisy do Plutarcha)" to osadzona w targanym walkami po śmierci władcy imperium Aleksandra Macedońskiego uniwersalna refleksja o namiętności władzy i ludzkiej pysze.
Zmiany dekoracji czy eksperymenty z formą, świadczą o rozległości literackich doświadczeń autora, nie przesłaniają wszak tego, że w centrum jego zainteresowania pozostają fundamentalne problemy etyczne - od ponad trzydziestu lat znak rozpoznawczy prozy Bronisława Wildsteina.
