Książka jest rezultatem wieloletnich prac nad teoretycznym i ergonomicznym modelem ewaluacji społecznej, która znajduje wykorzystanie w edukacji; może być także prowadzona na wszystkich innych obszarach w stosunku do przedmiotów, które mogą być poddawane badaniom ewaluacyjnym.
Zaproponowany model ewaluacji poprzez niemało lat był wdrażany i praktykowany przez autorkę w licznych podejmowanych poprzez nią badaniach ewaluacyjnych, wprowadzając do nich elementy uspołecznienia, dialogu i partycypacji różnorodnych grup społecznych, będących pośrednio bądź bezpośrednio uczestnikami badań ewaluacyjnych lub grup i instytucji zainteresowanych wynikami ewaluacji.
Książka jest próbą wyszczególnionia potencjałów ewaluacji w jej uspołecznionym modelu; jest także próbą nakreślenia potrzeb wdrożenia tego typu ewaluacji, który w swych założeniach nawiązuje do doświadczeń pedagogicznych, m.in.
pedagogiki społecznej, lecz także pedagogiki krytycznej. W tym pierwszym odwołaniu ewaluacja nawiązuje do wartościowania, ergonomiczności i celowości. Badania ewaluacyjne posiadają także mnóstwo wspólnych składników z badaniami krytycznymi.
Ich zbieżne przesłanki zawierają się np. W potrzebach dostrzegania zmienności rzeczywistości społecznej, usytuowaniu badacza wewnątrz badanej rzeczywistości, odwołaniu do kontekstu społecznego i podejmowaniu poprzez badacza krytyki zarówno w jej pozytywnym, jak i negatywnym kontekście.
Niniejsza książka ma za zadanie pokazać rozumienie, metodologię i możliwości zastosowania ewaluacji społecznej w edukacji i drogę do wypracowania właściwej kultury ewaluacyjnej, jaka stanowi długofalowy cel jej wykorzystywania.
