Bitwa na Jeziorze Pejpus, zwana również „Bitwą na Lodzie" czy „Bitwą na Jeziorze Czudzkim", rozegrała się 5 kwietnia 1242 r.. Na brzegu skutego lodem jeziora starło się wojsko Republiki (i zarazem księstwa) Nowogrodzkiej z wojskiem tymczasowej konfederacji inflanckiej, którego główny trzon stanowili rycerze Kawalerów Mieczowych. Zbrojne starcie zakończyło się zwycięstwem dowodzonych przez księcia Aleksandra (później zwanego „Newskim") Nowogrodzian.
Bitwa oceniana poprzez naukową historiografię jako jeden z licznych w epoce feudalnej konfliktów granicznych, w Rosji z czasem zyskał ogromną rangę jako jeden z kluczowych dla samoświadomości politycznej Rosjan symboli; Bitwa na jeziorze Pejpus i dokonania Aleksandra Newskiego były instrumentalizowane poprzez państwo rosyjskie zwłaszcza wtedy, gdy chciało ono pogłębiać na wielu płaszczyznach różnice między Zachodem a Wschodem Europy. Dziś batalia liwońska może być ciekawa nie tylko jako jaskrawy przykład bitwy przeciętniewiecznej w naszym regionie Europy, ale też jako przyczynek do jak najistotniej aktualnej refleksji: Jezioro Pejpus, będąc akwenem granicznym pomiędzy należącą do Unii Europejskiej Estonią a Federacją Rosyjską, ponadto teraz leży na umownej granicy geopolitycznej Wschód–Zachód i do dzisiaj narody zamieszkujące region nadbałtycki percypują siebie nawzajem poprzez pryzmat zdarzeń takich jak bój na jeziorze Pejpus pewnego mroźnego wiosennego poranka w 1242 roku.
