Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, wyróżniając pracę „dla dziecka" i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój.
W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń zezwalającą na spontaniczność i twórczość i umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom.
Dziecko w społeczeństwie i w świecie to dwunasty już tom Biblioteki Marii Montessori. Mimo ogromnej popularności placówek Montessori, teksty, wykłady i przemówienia tej niezwykłej badaczki nie były dotychczas dostępne w języku polskim.
Wydawnictwo Naukowe PWN wraz z Association Montessori Internationale (organizacją, którą w 1929 roku założyli Maria Montessori i jej syn, Mario) i Fundacją Villa Montessori publikują je po raz pierwszy.
Dziecko w społeczeństwie i w świecie to wybór tekstów, przemówień i wywiadów udzielonych przez Marię Montessori, pogrupowanych w sześć obszarów tematycznych. Autorka zwraca się do rodziców i nauczycieli, dzieli się swymi spostrzeżeniami na temat nabywania wiedzy przez dzieci i roli, jaką w tym procesie odgrywają dorośli.
Kreśli obraz cech i kompetencji, jakie powinien mieć nieprzeciętny nauczyciel. Prezentuje, jak nieostrożne działanie dorosłego może przerwać koncentrację dziecka i zniweczyć efekty samodzielnej edukacji. Maria Montessori wyjaśnia także szczegóły swojej metody, zapoczątkowanej w Case dei Bambini – Domach Dzieci,, a także zwraca uwagę na błędy przy próbach jej bezrefleksyjnego powielania.
W kolejnych częściach książki autorka dzieli się także swoimi poglądami na sprawy nieco ogólniejsze, jak kształt systemu edukacji czy miejsce człowieka w świecie. Nasza metoda nie powstała wskutek rozmyślań, lecz doświadczeń, które zdarzyły się i potwierdziły w rozmaitych krajach i u różnych ras; podążaliśmy prostą ścieżką, nie skręcając w lewo ani w prawo – szliśmy wiernie drogą dziecka i tego, co nam dawało.
Cała nasza szkoła jest oparte na zachowaniach dzieci, które udzielało nam też jasnych wskazówek, jak ją zorganizować i utworzyć. Z tekstu
