Meduza, najsłynniejsza z Gorgon, według mitów była tak brzydka, iż sam jej wygląd napawał przerażeniem. Syreny rzuciły się w odmęty morza z rozpaczy, nie mogąc znieść odrzucenia. Sfinga, demon złego losu, popełniła samobójstwo, gdy Edyp rozwiązał jej zagadkę. Scyllę przemieniono w potworę za karę, iż odrzuciła uczucie pana.
Jess Zimmerman przykłada mitologiczne archetypy do własnych przeżyć, wytwarzając wielowymiarowy portret współczesnych kobiet. Interesuje ją solidarność i rywalizacja, wstyd i gniew, trudna relacja z własnym ciałem i przekraczanie granic – pisze o tym błyskotliwie i z ironią. Udowadnia, iż nie musimy posiadać dwóch głów, żeby uchodzić za monstrum. Wystarczą dwa podbródki.
Kobiety i inne potwory to odważna feministyczna analiza, która obnaża mechanizmy tkwiące w naszej kulturze. Zimmerman przewrotnie interpretuje znane mity, proponując świeże spojrzenie na obowiązujące ideały efektowna i role związane z płcią. Namawia przy tym do buntu i pielęgnowania cech i zachowań, które podobno nam nie przystoją – to, co z nich wyrośnie, może zaskoczyć nas same.
„Te eseje to muskularne, niebezpieczne bestie o paszczach pełnych kłów. „Kobiety i inne potwory" wejdą do klasyki feminizmu." Carmen Maria Machado
„efektowna, głęboka krytyka starożytnych idei, które nadal ograniczają swobodę kobiet." „Kirkus Reviews"
„Porywająca analiza seksistowskich i mizoginicznych metod ograniczania pań, prowokacyjny splot osobistego z politycznym." „The Progressive"
„Świeże spojrzenie na mityczne kobiece potwory uosabiające parametry, które budzą strach." „Shelf Awareness"
