W tytule opracowania przy rzeczowniku „literatura" pojawia się przymiotnik „(nie)zapomniana", i w rzeczy samej w spisie treści odszukamy nowele znane ze szkolnych spisów lektur (np. Latarnik), których nie sposób zapomnieć, i takie, które czytali na pewno tylko poloniści, a wielu Polaków nawet o nich nie słyszało […].
Autorka opracowania chce przybliżyć cudzoziemcom jednocześnie te teksty, które stanowią swojego typu pamięć zbiorową Polaków, jak i te, które do tzw. Kanonu nie są zaliczane, lecz w równym stopniu mogą zainteresować swoją fabułą.
Jednym z zabiegów zyskania zainteresowania czytelnika jest zamieszczenie przed każdym tekstem cytatu pochodzącego z noweli. Fragment ten jest niejako kwintesencją treści, namawia do przemyśleń, dyskusji i refleksji.
pokrywa dydaktyczno-metodyczna każdego tekstu przebiega według takiego samego schematu […]. Interesującym rozwiązaniem metodycznym jest sekcja piąta, będąca z jednej strony ilustracją do tekstu oraz formą sprawdzenia zrozumienia przeczytanej treści, z drugiej strony niektóre obrazki wprowadzają w klimat czasów pozytywizmu przez pejzaże za oknem mieszkań, wyposażenie wnętrz czy stroje bohaterów.
Pozycja ta wpisuje się w obszar glottodydaktyki polonistycznej opartej na podejściu do nauczania języka poprzez teksty literackie. […] Wybrane teksty i przygotowane do nich ćwiczenia są stosownym wyborem oraz rzetelnym opracowaniem zadań, świadcząc o jej [Autorki] obszernym doświadczeniu w pracy ze studentami, dla których język polski i literatura polska są obce.
Publikacja ta poszerzy możliwości zastosowania literatury do celów glottodydaktycznych i ułatwi pracę wielu osób uczących (się).
