17 maja 1876 roku rząd Stanów Zjednoczonych wysłał na pogranicze Montany i Wyoming trzy kolumny wojska przeciwko Indianom, którzy wbrew zarządzeniom władzom opuścili rezerwaty. Pierwszą kolumną w sile 1316 żołnierzy dowodził gen. Bryg. George Crook, drugą liczącą około 1200 ludzi dowodził gen. Bryg. Alfred Terry. Główną siłą uderzeniową kolumny Terry’ego był 7 Regiment Kawalerii US Army pod komendą podpułkownika George’a A. Custera, liczący 32 oficerów i 718 żołnierzy.
Do bitwy doszło 25 czerwca 1876 roku między żołnierzami 7 Regimentu Kawalerii a Indianami północnoamerykańskimi, na ogół z plemienia Dakota, pod wodzą Szalonego Konia, Siedzącego Byka i innych wodzów. Indianie bitwę wygrali, wszyscy uczestniczący w niej żołnierze czołowych kompanii 7. Regimentu oraz towarzyszący im cywile zginęli, lecz nie powstrzymało to podboju przez Amerykanów dużych Równin i Gór Czarnych przez Amerykanów.
