Prezentowana książka – powstała na podstawie pracy doktorskiej Relacje longobardzko-bizantyńskie od początków VI wieku do upadku egzarchatu Rawenny (751 rok), przygotowanej pod kierunkiem dr hab. Teresy Wolińskiej, prof.
UŁ – ukazuje relacje polityczne między Longobardami a cesarstwem bizantyńskim w okresie od początków VI wieku do upadku egzarchatu Rawenny. Autor dokonuje ich periodyzacji oraz wskazuje etapowe i ogólne tendencje w nich występujące.
prezentuje, jak przekształciły się one z kłopotliwego sojuszu w otwartą wrogość, przecinaną jednak niekiedy szczególnie długimi okresami, w których utrzymywano status quo. Autor prowadzi polemikę z funkcjonującymi w historiografii tezami dotyczącymi wielu szczegółowych zagadnień mieszczących się w ramach podejmowanej tematyki.
Podjęty w monografii temat jest oryginalny i wnosi do dyskursu naukowego szereg prekursorskich ujęć opisanej problematyki, a także nowe autorskie ustalenia. W publikacji oceniono kompleksowo stan dyskursu dotyczącego wielu momentów historii relacji longobardzko-bizantyńskich, lecz także odniesień między Longobardami a papiestwem i mieszkańcami Italii.
Książka świadczy o oryginalnym podejściu do dyskutowanych hipotez i zawiera świeże, interesujące konstatacje. Z recenzji prof. Marka Wilczyńskiego Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie Założenia metodologiczne pracy wpisują się w klasyczny kierunek badań nad historią polityczną.
[…] Autor korzystnie zna stan badań z zakresu historii politycznej niebanalnego go okresu i obszaru. Reprezentuje krytyczny stosunek do wcześniejszych ustaleń, wskazując przeważnie na słabości podstawy źródłowej i ryzyko budowania na niej wielopiętrowych hipotez.
Z recenzji dr hab. Anety Pieniądz Uniwersytet Warszawski
