Przywiązywanie się jest zjawiskiem uniwersalnym kulturowo, a także typowym nie tylko dla gatunku homo sapiens. To dzięki niemu potomstwo poszukuje opieki rodziców, zaś rodzice tę opiekę zapewniają. To jeszcze w dużej mierze dzięki niemu możliwe jest poznawanie świata, uczenie się i stawanie się samodzielnie funkcjonującą jednostką.
Przywiązanie jestwymiarem, który leży u podłoża mechanizmów sterujących zachowaniem, kompetencji związanych ze strategiami regulacji emocji i organizacji doświadczeń społecznych, a w rezultacie także wielu innych wymiarów ludzkiej adaptacji, na przykład z osiągnięć szkolnych, liczby zainteresowań czy umiejętności komunikacyjnych.
Przywiązanie jest również związane z zaspokajaniem podstawowych potrzeb psychologicznych człowieka, współzależności, autonomii i kompetencji. Stąd zapewne ogromne zainteresowanie tym zagadnieniem ze strony badaczy, klinicystów i terapeutów.
Na poziomie naukowym teoria przywiązania jest jedną z najistotniej wpływowych teorii psychologicznych XX wieku. Jest ona także podstawą wielu podejść terapeutycznych określanych jako attachment-based therapy oraz programów interwencyjnych promujących ufność przywiązaniową w rozwoju dzieci.
Niemniej jednak relatywnie niedużo wiemy o kontekstualnych uwarunkowaniach rozwoju przywiązania, istotnie poza okresem wczesnego dzieciństwa. Katarzyna Lubiewska opisuje przywiązanie i rodzicielstwo oraz ich kontekstualne, w tym kulturowe, uwarunkowania.
przedstawia kluczowe założenia teorii, opisuje rozwój przywiązania i występujące w jego zakresie różnice indywidualne, przybliża metody pomiaru przywiązania. Ostatnia część książki posiada raport z przeprowadzonych poprzez autorkę badań nad domenami socjalizacji oraz międzypokoleniową transmisją przywiązania.
