Pozytywne interwencje można zdefiniować jako inicjowane poprzez psychologa lub używane w ramach samopomocy, uzasadnione teoretycznie i empirycznie aktywności promujące pozytywne emocje, przekonania lub działania, które prowadzą do wzrostu poziomu szczęścia u osób zdrowych i mogą być skuteczne ponadto w grupach klinicznych.
Psychologia pozytywna ukuła termin „pozytywne interwencje”, żeby reaktywować, zespolić i rozwijać badania nad metodami zwiększania szczęścia, a także jako uzupełnienie tradycyjnych form pomocy psychologicznej ukierunkowanej na redukcję zróżnicowanych postaci cierpienia. W ten sposób pozytywne interwencje wpisują się w trend refleksji poświęconej zdrowiu psychicznemu definiowanemu przy pomocy dwóch względnie niezależnych od siebie rozmiarów ludzkiej psychiki: jako brak zaburzeń psychicznych i obecność dobrostanu.
„Łukasz Kaczmarek prezentuje, jak podejście zwane psychologią pozytywną bratać z wiedzą o teorii intencjonalnych zachowań i koncepcjach dobrostanu.
Monografia ta wyróżnia się w obszarze badań dotyczących psychologii pozytywnej. Podaje mnóstwo możliwości używania tej wiedzy w praktyce, ale różni się od popularnych poradników poziomem, precyzją, krytycyzmem.
Autor nie unika skomplikowanych pytań: czytelnik musi się zastanowić choćby nad tym, czy szczęście powinno być promowane.
Lektura tej książki jest przyjemna i skłania do refleksji. także do podjęcia badań empirycznych nad pozytywnymi interwencjami”.
prof. Dr hab. Helena Sęk
