Monografia obejmuje zagadnienia dotyczące nowych i konwencjonalnych struktur ciekłych układów rozproszonych (zdyspergowanych), w odniesieniu do potrzeb współczesnych technice. Oprócz tradycyjnych emulsji prostych, nazywanych makroemulsjami, obiektami badań i ważnych zastosowań stają się inne układy skali nano i mikro, takie jak emulsje micelarne, nanoemulsje i ciekłe hierarchicznie zorganizowane układy zdyspergowane rodzaju emulsje wielokrotne.
Właśnie tym mniej poznanym wielofunkcyjnym ciekłym układom zdyspergowanym (typu emulsje wielokrotne), które znajdują wykorzystania w pionierskich technologiach ze względu na swoje oryginalne cechy i atuty, takie jak zdolność do mikro- i nanoenkapsulacji jednej albo kilku substancji i ich kontrolowanego uwalniania oraz nad wyraz prawidłowe właściwości transportowe związane z silnie rozwiniętą powierzchnią międzyfazową, poświęcone jest niniejsze opracowanie.
Podjęta tematyka obejmuje zagadnienia związane z ogólną klasyfikacją ciekłych układów rozproszonych, ich charakterystyką, metodami wytwarzania (konwencjonalne i pionierskie) i stabilizacji, a także użyciami w progresywnych technikach inżynierii procesowej, zwłaszcza w obszarze medyczno-farmaceutycznym w procesach enkapsulacji i uwalniania i w procesach separacji wykorzystywanych w ochronie środowiska i w technologii żywności i kosmetologii.
