przeciętniewieczna historia Polski, obejmująca pół tysiąclecia, to zarazem niemal połowa historii naszego kraju. Od momentu chrztu nasz kraj stawał się częścią świata zachodniego, wnosząc do niego na dodatek własne tradycje i wartości. Wielokrotnie zmieniały się granice, burzliwie przebiegała walka o sukcesję i wpływy w Europie i wewnątrz państwa. Wraz z pojawieniem się ustroju feudalnego zmieniały się formy gospodarowania i organizacja społeczna, zaczął się wykształcać system gospodarczo-społeczny, który przetrwał szczególnie długo, w niektórych dziedzinach życia aż do XIX wieku. Pod koniec średniowiecza formował się ustrój demokracji szlacheckiej, rodził się polski system parlamentarny, formujeła się oparta na rolnictwie i handlu gospodarka. W XV wieku ostatecznie ukształtowały się podstawy gospodarcze i ustrojowe Polski czasów nowożytnych.
Historia Polski przeciętniewiecznej w zajmujący sposób prezentuje najwcześniejsze dzieje Polski, mechanizmy terytorialnego rozwoju i wzrostu politycznego znaczenia państwa polskiego.
