Do klasy dziewięcioletniej Sylvie dołącza nowa uczennica. Andrée jest nieprawdopodobnie inteligentna, zabawna, żywiołowa, ma własne zdanie na każdy temat i wyraźnie odstaje nie tylko od koleżanek, ale też od obrazu przykładnej panienki z prawidłowego domu. Dziewczynki wynajdują wspólny język i spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Mimo sprzeciwu nauczycielek i matki Andrée zażyłość pomiędzy nimi rośnie.
przez kolejne lata na oczach Sylvie mit tak podziwianej przez nią wolności Andrée kruszy się kawałek po kawałku, a wolność przyjaciółki zostaje zduszona poprzez coraz bardziej restrykcyjne wymogi ślepego na własne błędy społeczeństwa. Zaciskająca się pętla konwenansów i obłudnej religijności, praktykowanej w imię własnego interesu i używanej do usprawiedliwiania najpodlejszego nowoczesnania, doprowadzają do tragedii.
De Beauvoir napisała tę powieść w 1954 roku, dwadzieścia pięć lat po nagłej śmierci swej najbliższej przyjaciółki. Pozostawiła tekst bez tytułu, nigdy go również nie opublikowała. Teraz, pod wieloma względami wciąż boleśnie aktualny, po raz pierwszy zostaje oddany w ręce czytelników.
Wstępem, przybliżającym okoliczności powstania noweli, opatrzyła integralne Sylvie Le Bon de Beauvoir, jedyna spadkobierczyni i córka Simone. Wprowadzenie napisała Margaret Atwood.
