Najwybitniejsza powieść francuskiego mistrza realizmu. Gustave Flaubert kreśli wielowymiarowy portret kobiety rozpaczliwie próbującej uciec od szarej rzeczywistości w świat romantycznych uniesień.
Emma dzieciństwo spędziła w klasztorze. Wtedy też przeczytała powieści, które rozbudziły w niej pragnienie innego życia w ulepszonym, bogatszym świecie. Choć Karol Bovary nie jest perfekcyjnym kandydatem, z małżeństwem z nim Emma jednoczy znaczne nadzieje. Szybko jednak przeżywa gorzkie rozczarowanie codziennością, a nuda i rutyna pchają ją w ramiona kolejnych kochanków w poszukiwaniu spełnienia. Tymczasem jej mąż, pozbawiony wszelkich aspiracji, pozostaje błogo nieświadomy i ślepy na to, co dzieje się z Emmą.
Pani Bovary to mistrzowsko skonstruowana historia o niemożności pogodzenia się z własnym losem, która prowadzi do rosnącego rozgoryczenia.
Ta najmocniej znana powieść Flauberta w momencie publikacji wywołała skandal obyczajowy i została wpisana do indeksu ksiąg zakazanych. Do dziś uważa się ją za jedno z najwybitniejszych osiągnięć realizmu w literaturze.
Gustave Flaubert (1821–1880) – francuski pisarz, jeden z ważniejszych twórców XIX wieku. W 1841 roku pod presją ojca rozpoczął studia prawnicze, porzucił je jednak krótko potem na rzecz pisarstwa. We wczesnej młodości zadebiutował opowiadaniem erotycznym, Memoires d’un fou (1838), a jego pierwszym poważnym utworem była Pani Bovary (1857), początkowo publikowana w odcinkach, w magazynie literackim „La Revue de Paris”. Powieść została renomowana za niemoralną i doprowadziła do oskarżenia autora o obsceniczność, szybko został jednak uniewinniony. Wśród jego innych zasadniczych dzieł warto wymienić Salambo (1862), które razem z Panią Bovary zostało w 1864 roku wpisane do indeksu ksiąg zakazanych, Szkołę uczuć (1869) czy Kuszenie św. Antoniego (1874).
W 1866 roku Flaubert został odznaczony Legią Honorową.
