Książka "Narrating the Ghost: Readings in the Gothic and M. R. James" poświęcona jest opowiadaniom o duchach Montague Rhodesa Jamesa (1862–1936) i literaturze „gotyckiej", które bada się przy pomocy narzędzi teorii narracji.
Stosując te narzędzia, Jacek Mydla opisuje technikę narracyjną konwencjonalnej opowieści o duchach, gatunku literackiego, którego M. R. James jest jednym z najznamienitszych przedstawicieli. Za motyw przewodni uwielbiana została kategoria dystansu, która spaja analizy i uzasadnia podział książki na dwie części.
Część I koncentruje się na ideologicznym znaczeniu dystansu, które ożywiało powstanie i przyszły rozwój gotyku literackiego w Anglii „oświeceniowej" (druga połowa XVII wieku) i wiktoriańskiej (druga połowa XIX wieku).
Część II analizuje wykorzystanie przez M. R. Jamesa szerokiej gamy zabiegów dystansujących, których głównym celem jest przekształcenie czytelników w ghost-seers (po polsku: „widzący ducha"), kategoria w powszechnym użyciu we współczesnej literaturze przedmiotowej.
Celem monografii jest stworzenie platformy do spotkania między teorią narracji a opowieścią o duchach. Mydla ukazuje, że takie spotkanie i dialog mogą być skuteczne i w ten sposób usiłuje wypełnić lukę w badaniach spowodowaną okolicznością, że teoria narracji poprzez obfity okres swego rozwoju koncentrowała się na realistycznej fikcji literackiej.
Motywacją, która przyświeca podjętym analizom jest pragnienie oszacowania, w jakim stopniu teoria narracji może zostać produktywnie zaimplementowana do gatunków takich jak opowieść zagadkowa (mystery story), opowieść grozy (terror fiction) i opowieść osobliwa (weird fiction) oraz, bardziej ogólnie, do gotyku literackiego.
M. R. James z powodzeniem uczynił opowiadanie o duchach wybraną prowincją swej działalności pisarskiej (która zajmowała go poprzez ponad dwadzieścia lat), co może oznaczać, iż opowieść o duchach jest gatunkiem posługującym się własną retoryką narracyjną.
