Drugi tom (Nie)chcianej tożsamości jawi się jako ważny i śmiały w kontekście dyskusji toczonych aktualnie w nauce i publicystyce. Całość dotyczy wielorakich procesów konstruowania tożsamości, tych Innych, niejednokrotnie obcych, które nie mają mandatu patriarchalnego i homogenicznego kulturowo społeczeństwa, a domagają się własnej reprezentacji w dziełach i tekstach kultury.
Problemy „stabuizowanej" przeszłości, uchodźctwa, odrzucenia i wstydu, treści zastygłych w podświadomości, często powiązanych z wykluczeniem ze względu na odmienność etniczną, płciową, religijną czy narodową, tworzą trzon dla prowadzonych tu dyskusji teoretycznych i artystycznych.
Zawarte w tomie artykuły to w głównej mierze historie, które wskazują na dokonane unieważnienia równocześnie w sferze realnej, jak i symbolicznej. Ich intensywność (ale i bezwzględność przekazu) jest potrzebna, by mogły wybrzmieć tak konkretnie i tak głośno, jak to tylko realne.
