Konopnicka baśniowy świat przeniosła na polską wieś, wplatając go w ojczysty krajobraz (jezioro Gopło, góry Karpaty, miasto Gniezno) i łącząc z legendą o Popielu, z Piastem czy Mieszkiem. Fabuła powieści zamyka się w procesu rocznej wegetacji przyrody od wiosny do jesieni. Pisarka prezentuje (na tle ubogiej chaty Skrobka i przygód sierotki Marysi, szukającej pomocy u królowej Tatry) krasnoludki - ubożęta jako dobrotliwe bóstwa domowe, przychylne ludziom, obdarzając je cechami jednostkowymi - na czele z królem Błystkiem i Koszałkiemopałkiem szukającym wiosny.
W historii o Marysi i o krasnoludkach Konopnicka zawarła dostatek motywów, postaci i uczuć, które umiejętnie powiązała z prostotą i artyzmem formy i treści. Pokazała również najważniejsze wartości jak: dobro, miłosierdzie i wiarę w ulepszone jutro oraz umiłowanie ojczystej ziemi - jej spektakularna i legend. Baśń wzbogaca fantazję dziecka, prezentuje mu najważniejsze atrybuty psychiki ludzkiej, a także kształtuje jego właściwe postawy moralne. Motywem przewodnim twórczości Marii Konopnickiej stały się jej słowa: „Nie przychodzę ani uczyć dzieci, ani też ich bawić, przychodzę śpiewać z nimi…".
