W Polsce wieloletni kryzys systemu ochrony zdrowia, szeroki o jego zarys, finansowanie i warunki zatrudnienia personelu medycznego odsunęły pacjenta i przysługujące mu prawa na dalszy plan. Podejmowane w ostatnich latach zmiany w systemie ochrony zdrowia koncentrują się w zasadzie wyłącznie na jego organizacji i sposobie finansowania.
Tymczasem nie można mówić o właściwym funkcjonowaniu tego systemu, jeżeli nie przewiduje on rozwiązań zapewniających pacjentowi możliwość bycia pełnoprawnym i świadomym uczestnikiem każdego etapu procesu leczenia.
Gwarancje takie może wytwarzać odpowiednio ukształtowany katalog praw pacjenta i wdrożenie rozwiązań, które zapewnią ich rzeczywistą realizację, w tym w szczególności nałożenie potrzebnych obowiązków na władze publiczne, podmioty wykonujące działalność leczniczą, a także osoby udzielające pacjentom świadczeń zdrowotnych.
Przedmiotem niniejszej monografii jest analiza rozwiązań, które w tej materii przyjął polski ustawodawca. [Ze Wstępu]
