Tytuł Wolność i pisanie Dorota Masłowska i Andrzej Stasiuk w postkolonialnej Polsce Autor Claudia Snochowska-Gonzalez Język polski Wydawnictwo Oficyna Naukowa ISBN 978-83-66056-39-8 Rok wydania 2020 Wydanie 1 ilość stron 212 Format pdf Spis treści Spis treści
Podziękowania / 7
Wstęp / 9
Czy osiągalne są polskie studia postkolonialne? — 9; Cavanagh i Said oraz Conrad jako Homo duplex — 10; Badanie polskich badań postkolonialnych. Ewa Thompson o wiecznej gorszości Rosji — 14; Studia postkolonialne na świecie — 19; 123 + 6 + 44 = sytuacja Polski? — 21; Osiem wyznaczników polskiej postkolonialności — 22; Postkolonialność ≠ postsowieckość — 35; Po co lektura postkolonialna? — 39; Postkolonialna krytyka literatury jako krytyczna analiza dyskursu — 40; Kłopoty z uniwersalizmem — 46; Postkolonialna lektura i krytyka ideologii — 48; Petera Hallwarda sugestia wyjścia z impasu — 54; Co zrobić z polską postkolonialnością? Trzy podejścia — 60; Zadanie dla krytyki postkolonialnej — 71
Od odrzucenia ironii ku jej afirmacji. Dorota Masłowska w poszukiwaniu „my" / 74
Manicheizm mocnej konfiguracji rzeczywistości — 75; Świat zanieczyszczony — 76; Ruski świat — 78; Co robią tubylcy? — 79; Kobiety, ziemia i Polska pomiędzy Wschodem a Zachodem — 80; „Albo jest się człowiek, albo jest się…" — 87; Kto tu rządzi? — 88; Władza Sztorma sięga poza rzeczywistość powieści. Trzy linie interpretacji — 90; Jak wyjść poza ramy powieści? — 95; Co zrobić z subalternem? — 96; Potencjał przedrzeźniania — 102; Poza ironię — 103; Wyzwolenie pisarki — 106; Drogi ironii — 108; Ironia jako postawa, jako świadomość i jako relacja — 110; Negatywność Polski, negatywność rodziny. „Czy babcia już nie jadła obiadu?" — 111; Zaprzeczyć negatywności — 113; Skąd się bierze brak? — 116; Hierarchia ironicznych konfrontacji — 119; Jeszcze jedna strategia innowacyjnania z brakiem — 124; Brak jako utrata pełni. Od ironii do jej odrzucenia — 125; potężne i określone — dwa źródła oporu wobec tendencji osobliwej — 127; Nicość istnieje najmocniej — 128; Makabra wojny jako działanie nie-miejsca pamięci — 132; Jak przeciwstawić się nicości? — 134; Spłaszczony świat — 137; Dystans ironistki — 142
Od melancholii do rozpaczy. O prozie Andrzeja Stasiuka / 148
Melancholia peryferii — 148; Dysydencka Europa Środkowa i dziki Wschód — 149; Piętno i piękno pustki — 154; Negatywny natywizm i trzykrotna kpina — 159; Płynna tożsamość Wschodu i Zachodu — 162; Cioran i melancholia — 165; Naród „niepokaźny i skromny" — grzech, żal i skrucha — 167; Co skrywa pustka u Stasiuka? — 171; Etos odmowy, etos męskości — 176; Powrót i trudne olśnienie — 178; Tłusta, śmierdząca męskość — 179; Wojna i odpowiedzialność. Moc zgrozy — 182; Polskie zniewolenie — 189; Powinności i możliwości literatury— 193
Zakończenie / 197
Bibliografia / 201
Indeks osób / 209
Wykaz omawianych książek / 212
Podziękowania / 7
Wstęp / 9
Czy osiągalne są polskie studia postkolonialne? — 9; Cavanagh i Said oraz Conrad jako Homo duplex — 10; Badanie polskich badań postkolonialnych. Ewa Thompson o wiecznej gorszości Rosji — 14; Studia postkolonialne na świecie — 19; 123 + 6 + 44 = sytuacja Polski? — 21; Osiem wyznaczników polskiej postkolonialności — 22; Postkolonialność ≠ postsowieckość — 35; Po co lektura postkolonialna? — 39; Postkolonialna krytyka literatury jako krytyczna analiza dyskursu — 40; Kłopoty z uniwersalizmem — 46; Postkolonialna lektura i krytyka ideologii — 48; Petera Hallwarda sugestia wyjścia z impasu — 54; Co zrobić z polską postkolonialnością? Trzy podejścia — 60; Zadanie dla krytyki postkolonialnej — 71
Od odrzucenia ironii ku jej afirmacji. Dorota Masłowska w poszukiwaniu „my" / 74
Manicheizm mocnej konfiguracji rzeczywistości — 75; Świat zanieczyszczony — 76; Ruski świat — 78; Co robią tubylcy? — 79; Kobiety, ziemia i Polska pomiędzy Wschodem a Zachodem — 80; „Albo jest się człowiek, albo jest się…" — 87; Kto tu rządzi? — 88; Władza Sztorma sięga poza rzeczywistość powieści. Trzy linie interpretacji — 90; Jak wyjść poza ramy powieści? — 95; Co zrobić z subalternem? — 96; Potencjał przedrzeźniania — 102; Poza ironię — 103; Wyzwolenie pisarki — 106; Drogi ironii — 108; Ironia jako postawa, jako świadomość i jako relacja — 110; Negatywność Polski, negatywność rodziny. „Czy babcia już nie jadła obiadu?" — 111; Zaprzeczyć negatywności — 113; Skąd się bierze brak? — 116; Hierarchia ironicznych konfrontacji — 119; Jeszcze jedna strategia innowacyjnania z brakiem — 124; Brak jako utrata pełni. Od ironii do jej odrzucenia — 125; potężne i określone — dwa źródła oporu wobec tendencji osobliwej — 127; Nicość istnieje najmocniej — 128; Makabra wojny jako działanie nie-miejsca pamięci — 132; Jak przeciwstawić się nicości? — 134; Spłaszczony świat — 137; Dystans ironistki — 142
Od melancholii do rozpaczy. O prozie Andrzeja Stasiuka / 148
Melancholia peryferii — 148; Dysydencka Europa Środkowa i dziki Wschód — 149; Piętno i piękno pustki — 154; Negatywny natywizm i trzykrotna kpina — 159; Płynna tożsamość Wschodu i Zachodu — 162; Cioran i melancholia — 165; Naród „niepokaźny i skromny" — grzech, żal i skrucha — 167; Co skrywa pustka u Stasiuka? — 171; Etos odmowy, etos męskości — 176; Powrót i trudne olśnienie — 178; Tłusta, śmierdząca męskość — 179; Wojna i odpowiedzialność. Moc zgrozy — 182; Polskie zniewolenie — 189; Powinności i możliwości literatury— 193
Zakończenie / 197
Bibliografia / 201
Indeks osób / 209
Wykaz omawianych książek / 212
