Polacy ewakuowani w 1942 r. Ze Związku Sowieckiego do Iranu są pozbawieni niemal wszystkiego. Ratują jednak swoje życie i odzyskują utracone poczucie wolności. Obecność na Bliskim Wschodzie jest dla nich formą terapii po doświadczeniach granicznych na „nieludzkiej ziemi".
scala się ona na dodatek z odkrywaniem nieznanego świata – jego ludzi, miejsc, przyrody. Książka opowiada głównie o emocjach i uczuciach związanych z tym zjawiskiem. Jaki obraz Orientu wyłania się ze świadectw polskich uchodźców? Czy mimo różnic społecznych, kulturalnych i religijnych udaje się im nawiązać dialog z jego mieszkańcami? O tym i wielu innych jeszcze zagadnieniach dowiemy się z tej publikacji, która prowadzi w retrospektywną podróż do świata znanego z baśni z Księgi tysiąca i jednej nocy.
