Niepodważalnym walorem książki jest duża perspektywa badawcza interdyscyplinarnego grona historyków przeróżnych specjalności (historycy, badacze literatury i kultury), polskich i litewskich. Ramy czasowe tomu istotnie wykraczają poza epokę stanisławowską.
znajdziemy w nim artykuły odnoszące się do XVII wieku, do okresu panowania Wettinów i poświęcone pierwszej ćwierci XIX stulecia. Z lektury całości wynika, iż granice między oświeconym i nieoświeconym miały nierzadko przebieg indywidualny, przeróżny na poziomie jednostek i grup społecznych.
Badania nad tradycją, tożsamością i innością otwierają zatem dalsze i głębsze perspektywy badawcze aniżeli ujęcia syntetyczne skoncentrowane na recepcji idei oświecenia w aspekcie pokoleniowym, stanowym czy geograficznym.
Są ciekawsze metodologicznie i poznawczo. Nowa publikacja wzbogaci bez wątpienia przyszłe analizy i poszukiwania źródłowe, uwrażliwiając na twórcze, nieoczywiste i zachowawcze aspekty dziedzictwa I Rzeczypospolitej.
Ze względu na interdyscyplinarny i międzynarodowy charakter książka trafi do szerokiego grona odbiorców – niewyłącznie badaczy XVIII wieku.
