Rozprawa stanowi stanowczo aktualne i wartościowe z punktu widzenia obszarów zainteresowań współczesnych nauk społecznych (pedagogiki społecznej, pracy socjalnej, pedagogiki zawodu) opracowanie dotyczące instytucjonalizacji zawodu pracownika socjalnego we współczesnym społeczeństwie obywatelskim.
Na ogólny - nota bene wyjątkowo wysoki - walor całego opracowania składa się ów fakt, iż jest ono perfekcyjnym przykładem przeprowadzenia badań, a także szerszych refleksji rodzaju "active research". Tym samym można będzie sformułować poręczne wnioski (dezyderaty), przedkładając je wszystkim osobom zainteresowanym, na ogół zwierzchnikom/przełożonym oraz odpowiednim wyspecjalizowanym agendom (instytucjom) społecznym, realizatorom polityki społecznej w III Rzeczypospolitej, po to aby kompensować powstałą sytuację pojawiającego się dyskomfortu psychicznego wśród badanej grupy zawodowej.
Dzięki takim właśnie opracowaniom można w analizowanym obszarze ważkich zainteresowań eliminować podstawową sprzeczność pomiędzy zasadą niesienia indywidualnej pomocy w rozwiązywaniu problemów jednostek, rodzin czy grup społecznych, a własną jednostkową satysfakcją.
