Publikacja Polityki sieciowej popkultury dotyczy praktyk uczestnictwa w sieciowej kulturze lubianej jako aktywności politycznej, czyli tych względnie nowych momentów, gdy popkultura online staje się „językiem", którym „mówią" obywatele podejmujący swoje działania oraz tych, w których sieciowa kultura lubiana jest przedmiotem aktywności politycznej obywateli, to znaczy typym zasobu, o który toczy się polityczny spór – jak było chociażby w przypadku europejskich protestów przeciw ACTA.
[…] Analiza współczesnej sieciowej popkultury byłaby niepełna bez możliwie dokładnego opisania Internetu jako środowiska praktyk społecznych. […] Sieć mediatyzuje współczesną politykę i mediatyzuje kulturę popularną w nieprzystępnych technologicznych, społecznych i ekonomicznych procesach.
Ekonomiczny wymiar cyfrowej mediatyzacji nabiera znaczenia wraz z komercjalizacją współczesnej sieci; świeże media są nie tylko technologią, lecz i zbiorem rynkowych podmiotów o coraz potężniejszej pozycji i określonych ekonomicznych celach.
Realizacja tych celów w praktyce wpływa na sposoby uczestnictwa ludzi w popkulturze czy polityce, co stanowi jeden z centralnych tematów książki. Innymi słowy, rekonstruuje w niej polityczny status nowych mediów jako narzędzi artykulacji, rozumianej, w pewnym uproszczeniu, jako złożony zbiór praktyk, poprzez które ludzie nieprzerwanie reprodukują indywidualne i zbiorowe tożsamości.
[ze Wstępu]
