Społeczeństwo Jamajki przeszło długą drogę od dominującej liczebnie, a podporządkowanej kolonialnej władzy, służebnej populacji osób zniewolonych i pozbawionych podmiotowości prawnej, do obywateli kraju skazanego na peryferyzację w ramach gospodarki światowej.
Autor przedstawia etnohistoryczne aspekty kształtowania się rasistowsko-klasistowskiej dominacji grupki Europejczyków nad większością ukształtowaną wskutek gospodarczego obrotu ludźmi, stosowania i konserwowania ich podporządkowanego, podrzędnego statusu oraz eksploatacji globalnych nierówności.
Na przykładzie jamajskich przestrzeni miejskiej i turystyki zaprezentował skutki kolonialnej niedbałości o rozwój społeczny i gospodarczy wyspy, a także utrzymywania większości jej mieszkańców w charakterze Innych, co zaowocowało odrzuceniem przez nich znacznej części „kolonialnej spuścizny" oraz dążeniami do wytworzenia własnej tożsamości.
Końcowe rozdziały autor przeznaczył na omówienie użytecznych konsekwencji kontynuowania statusów etnorasowych i klasowych, zakorzenionych w kolonialnych i nacjonalistycznych hierarchiach, które nie przystają do opisu społeczeństw współczesnego świata, ale są cynicznie reanimowane i użytkowane do legitymizowania wyzysku i dyskryminacji arbitralnie wybranych grup.
