W polskiej rusycystyce i nie tylko długo czekaliśmy na syntetyczne opracowanie obejmujące cała twórczość dramaturgiczną autora Tlenu. Na pewno monografia Natalii Kurjacki-Góry z powodzeniem wypełnia tę lukę.
[…] uznanie budzi przemyślana i przezroczysta koncepcja monografii. Autorka podjęła się nieprzystępnego zadania, żeby usystematyzować dorobek dramaturgiczny Wyrypajewa, odnaleźć w jego twórczości lejtmotywy, dominanty, punkty węzłowe z jednoczesnym ukazaniem pewnych niekonsekwencji i dysonansów w jego rozwoju jako dramaturga, a także poszukiwaniu własnej drogi artystycznej czy tez wizji teatru.
