Tematem rozprawy są przekształcenia tkanki miejskiej od XVIII wieku do czasów współczesnych. Na przykładzie Poznania i innych wybranych miast przeanalizowano, w jakim stopniu zarys przestrzenny danej struktury miejskiej jest zdeterminowany przez indywidualne cechy miejsca (przyrodnicze oraz przestrzenne), a w jakim jest rezultatem przyjętego sposobu rozbudowy.
Zobrazowano w związku z tym dwa biegunowo przeróżne warianty rozwoju struktur miejskich (addytywny i palinosemiotyczny), określono ich charakterystyczne oraz najważniejsze skutki. Obszar badawczy obejmował następujące elementy tkanki miejskiej: kombinację, i zasięg głównych przestrzeni społecznych usytuowanie ważniejszych obiektów praktyczności publicznej i układ towarzyszących obszarów przyrodniczych.
Na podstawie zaprezentowanych analiz wskazano przyczyny dysharmonii i braku kompozycyjnej spójności struktur miejskich. Książka została wzbogacona atrakcyjnym materiałem ilustracyjnym, w tym rysunkami autora.
