Tom studiów "Ramy odpowiedzialności. Twórczość Olgi Tokarczuk wobec rzeczywistości" to rzecz kompozycyjnie przemyślana i spójna, a przy tym otwarta na zróżnicowane podejścia analityczne i czytelniczą wrażliwość młodych badaczy i badaczek.
Tej wrażliwości nie przytłacza rozległość dzisiejszej "tokarczukologii", przeciwnie: autorzy artykułów zebranych w publikacji śmiało podejmują dyskusję z zastanymi interpretacjami literaturoznawców i sądami krytyczek, poszukując jednak w tym polilogu własnego, jednostkowego albo pokoleniowego głosu.
Najwyraźniej słychać w nim tony ekologiczne i posthumanistyczne, ale w ich rozpoznaniach narracyjnych "ram odpowiedzialności", wytwarzanych albo negocjowanych w prozie Tokarczuk, nie brakuje jeszcze zdecydowanych czy wręcz postępowych idei społecznych.
fragment recenzji
