Rekomendacja naukowa (dot. V rozdziału) Autorka, psycholog kliniczny i psychoterapeuta, która swym bogatym doświadczeniem klinicznym dzieliła się dotąd publikacjami naukowymi w postaci artykułów i opracowań książkowych, postanowiła dać wyraz bardziej osobistym odczuciom związanym z kontaktem z pacjentami.
cykl wierszy pt. Psyche gromadzi nad wyraz empatyczną relację oddającą przeżycia chorobowe pacjentów z najczęściej spotykanymi problemami psychicznymi. Są one poetycką relacją przeżyć pacjenta związanych z mocnym zaburzeniem.
Oddają wyśmienicie jego uczucia i niekiedy beznadziejność cierpienia, z którego nie potrafią się uwolnić. Oczywiście każde przeżywanie choroby jest tak jednostkowe jak jednostkowy jest każdy człowiek. Podręczniki typowo podają „uśredniony" opis objawów chorób, często pomijając inne, równie ważne szczegóły.
W psychiatrii i psychologii sztuka odzwierciedlająca bardziej osobiste i często ukryte emocje człowieka chorego za każdym razem była cennym uzupełnieniem wiedzy klinicznej. Psyche to według grackiej mitologii dusza, a równocześnie bogini ze skrzydłami motyla.
Prezentowany cykl wierszy jest rewelacyjnym uzupełnieniem podręcznikowej wiedzy o wybranych zaburzeniach klinicznych i można go polecić szerokiemu gronu czytelników, równocześnie profesjonalistów, jak i atrakcyjnych się tak delikatnym zjawiskiem jak psychika człowieka.
Prof. Dr hab. N. Med. Andrzej Rajewski To nie jest poezja bawiąca się urodą języka, autorka nie flituje z czytelnikiem, nie próbuje go uwodzić, zabawić, rozśmieszyć. Stawia na powagę tematów i wolę ich rozumienia.
Żadnych ozdobników, smaczków, wyszukanych metafor, zaskakujących porównań. Jeżeli melodia, to będąca jedynie dyskretnym akompaniamentem, jeżeli rymy, to z rzadka, dla podtrzymania melodii. Liczy się treść i ona odpowiada za formę.
Poetka pyta: „Kto" więcej wie / o życiu / poezja czy proza? / Czy opis fikcji / lub rzeczywistości? / Czy myśli i uczucia / w metaforach i symbolach? / Czy więcej i jaśniej / czy mniej i bardziej? (fragm.
wiersza nr 5 z rozdziału Wiersz o sobie) Przyjemność czytania to bodźce do myślenia, refleksja w dosłownym tego słowa znaczeniu: złapanie myśli prowokuje do reakcji zwrotnej. Ten rodzaj ascetycznej, intelektualnej poezji stawia na czytelnika dojrzałego i to niekoniecznie wiekiem, a potrzebą samodzielnego zgłębiania tematów.
Przypisy na końcu książki posiadają być w tym {pomocn|przydatn)e. /fragment Wstępu/ Elżbieta Binswanger-Stefańska
