Na książkę składa się szesnaście esejów, w których Jan Grzanka podejmuje refleksję nad dziełami Williama Szekspira. Pisze z myślą o charakterystycznym widzu teatralnym – niemającym szczególnej wiedzy teoretycznej, lecz oglądającym spektakle z pasją i ciekawością ukrytych sensów.
Książka ta wymaga postawy aktywnej. Autor namawia, ażeby podczas lektury pokusić się o dokonanie własnej interpretacji sztuk Szekspira, podejmując się zadania, które stoi przed każdym reżyserem początkującym pracę nad inscenizacją dramatu.
Grzanka zaprasza czytelnika do podjęcia próby wejścia w rolę reżysera na etapie czytania dramatu i odkrywania dotąd nieznanych mu aspektów myśli Szekspira, tego, co aktualne i indywidualnie widoczne. Dlatego sporo postawionych w książce pytań pozostawione zostaje bez odpowiedzi.
