Rocznik Sztuka Europy Wschodniej, założony w 2013 roku przez Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata w Warszawie, jest międzynarodowym pismem naukowym, poświęconym sztuce i kulturze artystycznej Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej, zwłaszcza od XVIII wieku do współczesności.
Publikowane są w nim materiały z konferencji i studia problemowe, dotyczące kluczowych zagadnień sztuki regionu i jego związków z innymi kręgami kulturowymi. Tom X rocznika pod tytułem Antyk w polskiej sztuce i kulturze artystycznej końca XVIII i w XIX wieku mieści teksty poświęcone na ogół architekturze i malarstwu od wczesnego klasycyzmu za czasów panowania ostatniego polskiego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do historyzmu (w architekturze) i akademizmu (w malarstwie).
W czasie rozbiorów Polski związki z Rzymem antycznym, chrześcijańskim i współczesnym stały się przeciwstawieniem prawosławnej czy protestanckiej kultury i ideologii zaborców. Dzięki tym związkom z cywilizacją Rzymu polska kultura i sztuka zachowały niezależność.
Nie bez znaczenia był tu fakt potwierdzania przynależności do kultury Zachodu. Celem publikacji stało się więc ukazanie ważnych źródeł progresywnej polskiej tradycji kulturowej i artystycznej.
