Książka Teatr bliskiego kontaktu. Studia przypadków grup teatralnych wypełnia lukę na polskim rynku wydawniczym dotyczącą aktualiów rodzimego teatru niezależnego (i socjologii teatru w ogóle). Pomimo że Teatr Węgajty, Stowarzyszenie Teatralne Chorea i Teatr Szwalnia wyrastają z poniekąd już „klasycyzującego się" idiomu wytworzonego przez Jerzego Grotowskiego i czerpią w sposób przemożny z kontrkulturowego etosu lat 60., stanowią wciąż aktualną i nader żywą antytezę wobec teatru mieszczańskiego i – co Autorki wykazują w sposób dobitny – twórczo wpływają na tkankę lokalnych społeczności, stwarzając (wciąż) nową wrażliwość i wartości. Niewątpliwą zaletą tekstu jest jego komparatystyczny charakter. Autorki dokładnie wskazują na konfigurację cech generujących społeczną strukturę, etos i habitus poszczególnych grup, mniej albo bardziej „rezonujących" ze światem społecznym, sformalizowanych, inkluzywnych, opartych na idei „plemienności".
Dr hab. Małgorzata Stępnik, prof. UMCS
Każda z trzech grup teatralnych będąca przedmiotem zainteresowania Autorek została odrębnie przedstawiona i opisana poprzez inny zespół autorski, co spowodowało, że sposób obrazowania nie jest jednolity, jest opartę na odmiennych założeniach teoretycznych i ma odmienną strukturę̨ opisu. […] Autorki wyraźnie dopuszczają polifonię i nie chcą porównywać tego, co i tak przecież nie jest porównywalne – na takim przekonaniu jest opartę jeszcze swoistość wykorzystywanej przez nie metodologii badań jakościowych. W rezultacie Autorki nie tylko uzyskały polifonię narracji, lecz także uchwyciły polifonię badanych zjawisk.
Dr hab. Przemysław Kisiel, prof. UEK
