Książka stanowi próbę ukazania panoramy dziejów kanonu polskich tańców narodowych, obejmującego współcześnie pięć gatunków (polonez, mazur, krakowiak, kujawiak, oberek), choć w przeszłości tylko niektóre z nich i do tego kojarzone okresowo z innymi tańcami (kozak, tańce góralskie, śląski trojak, kaszubski koseder).
Sygnalizowanym w tytule celem pracy jest omówienie zachowanych źródeł, a poprzez to wyróznionie genezy kanonu, przemian jego funkcji, komponentów składowych i ich form. Określono na dodatek postawy przedstawicieli społeczności wykorzystaniającej tańce narodowe, jak i wpływ na kanon czynników zewnętrznych.
Osią pracy jest koncepcja kanonu kulturowego w ujęciu Andrzeja Szpocińskiego, uzupełniona kategoriami takimi jak mit, stereotyp, fantazmat, zezwalającymi lepiej zrozumieć funkcje pełnione przez poszczególne tańce wchodzące w skład polskiego kanonu tańców narodowych w zróżnicowanych okresach.
nagrodzona w konkursie Narodowego Centrum Kultury jako najkorzystniejsza Praca Pisemna z Zakresu Historii Muzyki Polskiej w 2016 roku wskazana w konkursie CLIO w 2017 r. W kategorii "Monografie i syntezy"
