Monografia dotyczy odpowiedzialności Skarbu Państwa za wadliwą organizację realizowania kary pozbawienia wolności i innych środków izolacyjnych użytkowanych wobec osób przebywających w zakładach karnych i aresztach śledczych oraz za wadliwą organizację Służby Więziennej, przyczyniającą się do powstania negatywnych konsekwencji dla funkcjonariuszy.
W książce są omawiane roszczenia służące ochronie dóbr osobistych i naprawieniu wyrządzonych szkód równocześnie osobom pozbawionym wolności, jak i funkcjonariuszom Służby Więziennej w ramach organizacji służby, z uwzględnieniem roszczeń związanych z powstaniem, zmianą i zakończeniem stosunku służbowego.
Autor, poddając analizie dotychczasowe orzecznictwo sądowe i konstytucyjne, oferuje przyjęcie określonych kwalifikacji prawnych w celu zrekonstruowania norm prawnych, które odpowiadają zgłaszanym żądaniom w obu sferach działalności Służby Więziennej.
Publikacja jest adresowana do teoretyków prawa, sędziów, pełnomocników procesowych, funkcjonariuszy Służby Więziennej oraz skazanych. Opracowanie sytuuje się na styku dziedzin: prawa cywilnego, karnego penitencjarnego i administracyjnego w części dotyczącej organizacji Służby Więziennej i zakładów karnych.
Autor słusznie referuje konsekwencje prawne funkcjonowania Służby Więziennej w rozmiarach zewnętrznym i wewnętrznym, czego skutkiem jest systematyczne wyodrębnienie osobno roszczeń odszkodowawczych pensjonariuszy zakładów karnych, a osobno poszkodowanych funkcjonariuszy służby.
[ ] [Autor] trafnie uwzględnia przesłanki roszczeń wynikające z organizacji Służby Więziennej, a także z wadliwej organizacji realizowania kary pozbawienia wolności. Rozważaniami zostały objęte też decyzje organów Służby Więziennej jako źródło obowiązków odszkodowawczych, w szczególności nadużywanie władztwa organizacyjnego – dyscypliny służbowej (Z recenzji dr hab.
Marii Boratyńskiej).
