W intelektualnej relacji Martina Heideggera i Hannah Arendt – jednych z najszczególniej wpływowych myślicieli XX wieku – uwidaczniają się najistotniejsze zwroty w najnowszej filozofii, a także historii Zachodu: dramat totalitaryzmu, rozpad konwencjonalnych kategorii metafizycznych i politycznych, konieczność mozolnego wykuwania nowego języka opisu rzeczywistości. Tezę książki wyraża przekonanie, iż odpowiedź Arendt na filozofię Heideggera, udzielona w szerokim kontekście zmagań obojga myślicieli z filozoficzną tradycją Zachodu, otwiera także nowy horyzont do przemyślenia relacji pomiędzy pedagogiką a filozofią. Praca ta rozpoczyna się od krytycznej rekonstrukcji pojęć, klasycznie spajających pedagogikę z filozofią. Następnie, stanowi rozwinięcie tezy Arendt o zerwaniu nici tradycji, umiejscowionej w kontekście filozofii Heideggera i jego uwikłania w nazizm, a także, w wyniku czego, stawia pod znakiem zapytania konwencjonalną relację między filozofią a pedagogiką. W końcowych partiach książki powraca problem dialogu pomiędzy filozofią, myśleniem, pedagogiką i edukacją uniwersytecką w czasie, którego ramy polityczne i etyczne wyznacza już nie ciągłość tradycji, ale cezura XX-wiecznych totalitaryzmów.
Paulina Sosnowska – adiunkt, kierownik Zakładu Filozoficznych Podstaw Pedagogiki Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się filozofią wychowania i filozofią kontynentalną, w szczególności niemiecką. Tłumaczka literatury filozoficznej z języka niemieckiego i angielskiego.
