Sebastian Petrycy z Pilzna (ur. 1554, zm. 1626) lekarz, filozof, tłumacz, poeta; mieszczanin; wykładał poetykę, filozofię i medycynę na Akademii Krakowskiej; najwybitniejszy polski arystotelik renesansowy (przekłady Etyki, Ekonomiki, Poetyki i Polityki Artystotelesa opatrzone sporym komentarzem); autor dzieł z zakresu medycyny; przyboczny lekarz kardynała Bernarda Maciejowskiego i wojewody sandomierskiego Jerzego Mniszka (w 1606 wyjechał wraz z nim do Moskwy na wesele cara).
Po upadku Dymitra Samozwańca dostał się do niewoli. W więzieniu skracał sobie czas tłumacząc ody i epody Horacego; zostały one wydane jako Horatius Flaccus w trudach więzienia moskiewskiego w roku 1609.
Jest to pierwszy przekład wszystkich ód i epodów Horacego na język polski (autor pomija tylko te przetłumaczone przez Jana Kochanowskiego), cechujący się biegłością wersyfikacyjną i świetnym stylem. Petrycy jednak nie tłumaczy dosłownie, są to raczej luźne parafrazy, przeróbki i adaptacje, w których autor wygłasza własne poglądy na zgoła współczesne i bliskie mu tematy.
