Intencjonalność jest własnością tego, co psychiczne. Jest wpisana w naszą świadomość, w spostrzeganie, myślenie, pamięć, wolę, wyobrażanie itd. Wszystkie te akty odnoszą się bowiem do czegoś, na coś wskazują albo coś przedstawiają. Intencjonalność jest odpowiedzią na pytanie o to, jak to się dzieje, iż nasze umysły docierają do tego, co poza nimi, do przedmiotów transcendentnych, lecz także do obiektów wewnętrznych, przeszłych, wydobytych z pamięci lub przyszłych, wyobrażonych, abstrakcyjnych albo nigdy nieistniejących. Intencjonalność jest wpisana też w język: nazwy i zdania posiadają charakter intencjonalny, tj. Pierwsze coś oznaczają, a drugie są prawdziwe albo fałszywe. W książce analizowana jest intencjonalność w tych dwóch perspektywach, umysłowej i językowej.
Praca Andrzeja Dąbrowskiego omawia wszystkie podstawowe problemy dotyczące problematyki intencjonalności. Są one rozważane równocześnie w aspekcie historycznym jak i systematycznym.(…) W literaturze filozoficznej, jednocześnie krajowej jak i zagranicznej, jest sporo prac na temat relacji pomiędzy intencjonalnością a semantyką. Są to artykuły poświęcone zróżnicowanym szczegółowym problemom. Brakuje systematycznej monografii zbierającej dotychczasowe wyniki i rysującej dalsze perspektywy. Książka A. Dąbrowskiego eliminuje ten brak.
prof. Jan Woleński
