Logos ergon między schizofrenią a hermeneutyką od daniela p. schrebera do alexandre'a grothendieck Universitas

Logos ergon przedstawia obfitość i złożoność psychicznego wchodzenia w relacje z językiem na styku świadomości i nieświadomego. W wielu okolicznościach zachodzi szansa lub iluzja terapii, choć jak zaświadczają przygody tu opisane, nie wszystkie dysocjacje, specyficzne dla schizofrenii, mogą zostać uleczone mocą innowacyjnej hermeneutyki.
z recenzji dr hab., prof. UWr Marii Kostyszak

Rozmyślnie zestawiając w tytule autora jednej z najsławniejszych autobiografii medykalizowanego obłędu z postacią jednego z najwybitniejszych matematyków XX wieku chciałem przekształcić – jak temat muzyczny – formułę Michela Foucault: szaleństwo – nieobecność dzieła, a skrupulatniej: pokazać drogę, na której myślenie materializuje się w postaci dających się interpretować znaczeń, równocześnie zrywając związki z obowiązującymi regułami dyskursu, jakkolwiek droga ta bardziej naśladować ma dystans eleackiego paradoksu, na mocy którego przestrzeń jest nieciągła, niżeli chronologiczny przebieg. Złowrogie terytorium pęknięć i rozszczepień, podbijane od niepamiętnych czasów pracą egzegezy i komentarzy, zamienia się przeto w strefę litoralną, w której figura konceptualna uzyskuje status mapy.
Ze Wstępu

Michał Gusin – filozof, historyk idei i osobliwości, tłumacz, pracownik Dolnośląskiej Szkoły Wyższej we Wrocławiu i Wyższej Szkoły Bankowej w Toruniu. Publikował m.in. W „Kronosie”, „Praktyce Teoretycznej” oraz „Via Communicandi”. Autor monografii poświęconej koncepcji Jacques’a Lacana ( Symptomy psychoanalizy. Jacques Lacan: od filozofii do antyfilozofii, Universitas 2018) i tłumaczeń prac G. Deleuze’a, J.-L. Nancy’ego, F. Guattariego, J.C. Milnera, C. Castoriadisa.