Napisana przez historyków z Uniwersytetu Śląskiego książka stanowi studium polityki pamięci wykonywanej przez komunistyczne władze Polski stalinowskiej. Pokazuje różnorodne poczynania rządzących, których wspólnym celem była stanowcza przebudowa zbiorowej pamięci historycznej polskiego społeczeństwa.
Autorzy rekonstruują w niej treści na temat przeszłości, jakie komuniści starali się upowszechnić w świadomości Polaków oraz narzędzia oraz sposoby, za pomocą których usiłowali tego dokonać. Wywody mają tło porównawcze – w celu trafnego udokumentowania rzeczywiście „rewolucyjnego" charakteru poczynań komunistów w sferze pamięci, przeprowadzono niemal równie rozbudowaną, równoległą rekonstrukcję polityki pamięci praktykowanej w Polsce w okresie międzywojennym (przeważnie w dobie rządów piłsudczyków).
W pracy zaproponowany został także ogólniejszy model historycznego badania zjawisk pamięci zbiorowej, który powinien okazać się {pomocn|przydatn)y w analizie przypadków innych niż te bezpośrednio w niej rozważane.
