Medialność jest znamieniem współczesności. Jeśli Zygmunt Bauman stosownie nazywa naszą epokę „płynną progresywnością”, to „płynność” ta obejmuje także – a może na ogół – komunikację społeczną i jej narzędzia, media. Co więcej, z wielu przeróżnych aspektów współczesności media są chyba najbardziej płynne, równocześnie zmienne, jak i niedookreślone, trudno uchwytne w konceptualnej analizie, aczkolwiek jako technologie są zreifikowane, uprzedmiotowione. Niemniej, mimo tej zmienności, pewne problemy dzisiejsze wcale nie są takie nowe, a dawne teorie także nie odeszły całkiem do lamusa.
Autor książki, socjolog i medioznawca, założyciel i kierownik Katedry Komunikowania i Mediów Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, od czterech dziesięcioleci bada i opisuje przemiany form komunikowania - poczynając od druku i prasy, przez radio i telewizję, do mediów nowych i najnowszych aplikacji. W zebranych tekstach ukazuje przeróżne aspekty współczesnej mediamorfozy, zmiany i przyszłość jednocześnie samej technologii medialnej, jak i praktyk medialnych, w tym dziennikarstwa. Do każdego tekstu pomieszczonego w książce dodano post scriptum, które ilustruje aktualny aspekt omawianego problemu. Czytelnik z całą pewnością doda do nich napływające zewsząd aktualne dane. W wartkim nurcie mediów nieustannie i niespodzianie zdarzają się zawirowania, zatamowania, kaskady. W naszych płynnych czasach najistotniej płynne są właśnie media.
darmowy fragment:
