Pierwsza biografia legendarnej polskiej projektantki mody. Grażyna Hase jest obecna w biznesie modowym od ponad pięćdziesięciu lat.
poprzez fotografie, anegdoty, wypowiedzi znajomych i samej bohaterki poznajemy niezwykłe życie kobiety twórczej, przedstawicielki elity artystycznej epoki PRL-u. Zaczynała jako modelka, współpracowała z legendarną Jadwigą Grabowską z Mody Polskiej i gościła na okładkach kolorowych magazynów. Wkrótce sama zaczęła projektować, a jej pierwsza seria okazała się takim sukcesem, iż autorka wraz z modelkami została zaproszona poprzez Irenę Dziedzic do znanego telewizyjnego talk-show „Tele-echo". Jej znakiem rozpoznawczym jest łączenie najróżniejszych wzorów, faktur i tworzyw, kontrastowość i luźne fasony. Wyróżniać się lubiła od za każdym razem i choć jej niekonwencjonalne stroje czy fryzury wywoływały przeróżne reakcje, to nikomu nie udało się wyleczyć jej z miłości do mody. W czasach PRL-u środowisko mody i sztuki silnie się przenikało, była barwnym ptakiem warszawskiej bohemy. Jej stroje podziwiano w Paryżu, Hamburgu, Moskwie, Berlinie i Toronto. To Grażyna Hase odkryła dla polskiej mody Małgorzatę Niemen z którą potem przez kilkadziesiąt lat pracowała. Projektowane przez nią stroje pokazywały Halina Golanko, Marta Przybora, Katarzyna Butowtt, ale też Małgorzata Niezabitowska, Agata Młynarska i Małgorzata Socha. Jednocześnie Hase projektowała do filmu (Motylem jestem czyli romans 40-latka, Zygfryd), teatru (głośne rewie Teatru Syrena, w tym Trzeci program z udziałem Violetty Villas) i na estradę (stroje dla Anny Jantar, Ireny Jarockiej, 2+1, Haliny Frąckowiak). W 1980 roku na Marszałkowskiej zaczęła funkcjonować Galeria Grażyny Hase ukazująca sztukę współczesną, która stała się ważnym miejscem na artystycznej mapie Warszawy.
W książce Krzysztofa Tomasika projektantka nie tylko wspomina życie zawodowe, ale po raz pierwszy uchyla rąbka prywatności, opowiadając o swoich związkach i małżeństwach, w tym z wybitnym scenografem Wowo Bielickim i węgierskim piosenkarzem Pálem Szécsim.
Krzysztof Tomasik – publicysta i biografista. Autor książek Homobiografie (2008) i Gejerel (2012). Redaktor zbioru PRL-owskich reportaży Mulat w pegeerze (2011). Prowadził seminaria biograficzne na Uniwersytecie Krytycznym Krytyki Politycznej. W Marginesach opublikował Seksbomby PRL-u (2014), a także Demony seksu (2015).
