Niedostosowanie społeczne dzieci i młodzieży to jedno z bardziej istotnych zagrożeń współczesnego społeczeństwa. Rosnąca liczba przejawów demoralizacji i niska efektywność oddziaływań wychowawczych świadczą w sposób jednoznaczny o tym, iż pomimo zmian, jakie zachodzą w systemie resocjalizacji nieletnich, system ten nadal nie spełnia pokładanych w nim oczekiwań.
W przeświadczeniu autorów publikacji tylko oddziaływania oparte na profilaktyce i wysokich stan-dardach organizacyjnych (infrastrukturalnych i opiekuńczo-wychowawczych) oraz zmiany metodyczno-programowe, wynikające z realizacji założeń twórczej pedagogiki resocjalizacyjnej, mogą przyczynić się do zmniejszenia stopnia zagrożenia niedostosowaniem społecznym dzieci i młodzieży.
