Książka wpisuje się w pejzaż współczesnych badań nad rolą Policji w społeczeństwie polskim i europejskim. Składa się z dziesięciu rozdziałów i stanowi swego typu dekalog poświęcony Polskiej Policji.
Każdy z dziesięciu rozdziałów stanowi odrębną całość i kolejność zapoznawania się z ich treścią jest dowolna. W książce poruszono między innymi zagadnienia: opis projektu badawczego Komunikacja społeczna Policji.
Historia, stan obecny i perspektywy, problem budowania tożsamości organizacji przez autorytet, rola debat społecznych w kształtowaniu świadomości obywatelskiej w zakresie bezpieczeństwa publicznego, dobór do Policji, budowanie wizerunku Policji przez marketing narracyjny.
Publikacja jest adresowana do wszystkich policjantów, przedstawicieli służb mundurowych, dla wszelkich interesujących się problematyką służb mundurowych, a w szczególności polskiej Policji. Z recenzji prof.
zw. Dra hab. Juliana Maliszewskiego: Mimo, że jest to książka zwykle naukowa, napisano ją zrozumiale i komunikatywnie. Monografia jest przykładem efektownej polszczyzny, gdzie o sprawach naukowych i złożonych mówi się językiem dostępnym (zgodnie z maksymą, iż profesor zwyczajny o rzeczach wyśmienitych potrafi mówić zwyczajnie).
Uwaga ta jest wyjątkowo pokaźna w obliczu rosnącej liczby prac naukowych napisanych „naukową nowomową", gdzie autorzy usilnie doprowadzają do „przeintelektualizowania" dyskursu. W pracy zaimplementowano najnowsze metodologie naukowe, polegające na analizie neostrukturalnej i aplikatywnej.
Wszystkie tezy zawarte w monografii posiadają rozmiar nie tylko analityczny, wartościujące, ale także – co nad wyraz cenne – aplikatywny. Zastosowania „Tez Stawnickiej" należałoby oczekiwać nie tylko w pracach Policji, lecz także i organów rządowych i partii politycznych […]
