Praca poświęcona jest gramatyce języka aktów prawnych i roli, jaką odgrywa ona w praktyce interpretacji prawa. Główną część pracy stanowi analiza orzeczeń polskich sądów, w których poruszane są zagadnienia budowy gramatycznej używanych przepisów, takie jak: składnia zdania, spójniki, interpunkcja, kategorie gramatyczne czasowników i rzeczowników.
Jak się okazuje, kwestie te nierzadko wpływają na podejmowane poprzez sądy decyzje interpretacyjne, a w literaturze przedmiotu jak dotąd nie poświęcano im zbyt dużo uwagi. Analiza prowadzona jest z zastosowaniem dorobku nie tylko teorii prawa, lecz także nauk o języku, a w szczególności – językoznawstwa kognitywnego (zwykle w postaci gramatyki kognitywnej Ronalda Langackera).
Ten oryginalny nurt lingwistyczny uważa się obecnie za dominujący, jednak w prawoznawstwie ciągle pozostaje niemal nieznany. Jednym z walorów pracy jest czytelne, dostępne przedstawienie go na tle starszych nurtów teoretycznych (językoznawstwa strukturalnego i transformacyjno-generatywnego).
Pracę wieńczą poręczne wskazówki dla stosujących prawo i redagujących przepisy, oparte na drobiazgowej analizie orzeczeń i zaprezentowanych koncepcjach lingwistycznych. Powoduje to, iż praca powinna zainteresować równocześnie teoretyków prawa, legislatorów, jak i praktykujących prawników.
