Konstrukcja prawna, wdrażanie i realizacja budżetu zadaniowego we francji i w polsce Urszula zawadzka-pąk

Budżet zadaniowy wprowadzony pozostał w wielu krajach jako metoda upraszczania realizacji zadań publicznych. W większości państw Zachodnich rozważania nie koncentrują się wokół zasadności używania budżetu zadaniowego (gdyż jest to tam oczywiste), ale dotyczą sposobu użycia go do rzeczywistej poprawy alokacji środków publicznych. Choć w Polsce pierwsze prace nad wdrożeniem zadaniowego budżetu państwa podejmowane są od 2006 r., jego kompozycja prawna jest dalece niedoskonała, a sposób jego realizacji wymaga pokaźnych zmian. Braki te są widoczne zwłaszcza na tle francuskich doświadczeń, co nie oznacza jednak, iż we Francji pozostały rozstrzygnięte wszystkie wyraźne kwestie (charakter niedookreślony ma m.in. Odpowiedzialność zarządcza). Analizując poszczególne komponenty budżetu w układzie zadaniowym w Polsce nie można uznać, że budżet zadaniowy pozostał w Polsce właściwie wdrożony: - niezdefiniowany podmiot odpowiedzialny za realizację zadania, - w wielu przypadkach brak powiązania celów z miernikami i trudności w ich opracowywaniu, - oddolna procedura opracowywania budżetu w układzie zadaniowym, - brak informatycznego powiązania układu zadaniowego wydatków z układem konwencjonalnym, - brak rzeczywistej kontroli skuteczności i wydajności wydatkowania środków publicznych. Trudno zatem oczekiwać, aby w najbliższych latach budżet klasyczny mógł zostać zastąpiony budżetem zadaniowym. Żeby stało się to realne, niezbędne jest dokonanie gruntownych zmian w zakresie metodologii jego opracowywania tak, żeby w wyniku wprowadzenia w Polsce budżetu zadaniowego w ujęciu prawnym realne było jego produktywne i bezkonfliktowe realizowanie, uzyskiwanie rzetelnych informacji o efektach, a także ich rzeczywistej kontroli. Wobec powyższego w publikacji z jednej strony opisano teoretyczne aspekty budżetu zadaniowego, zaś z drugiej użyteczne problemy jego wdrażania.