Niniejsze opracowanie jest próbą ukazania wybranych problemów związanych z funkcjonowaniem osób z niepełnosprawnościami przez osadzenie ich w świecie idei humanistycznych. We współczesnym świecie niepełnosprawność jest pojęciem złożonym, a sam problem niepełnosprawności stał się podstawą pogłębionych badań empirycznych, demonstrujących wieloaspektowość omawianej problematyki.
Warto w tym miejscu zauważyć, iż mimo definiowania niepełnosprawności poprzez pryzmat wartości humanistycznych ciągle jeszcze w języku potocznym można odnaleźć pejoratywne określenia osób wykazujących pewne dysfunkcje, takie jak: kaleka, inwalida, ułomny itp., mimo iż dawno zostały już one usunięte z języka oficjalnego.
W dalszym ciągu niepełnosprawność postrzegana jest jako wada ciała lub umysłu. Wydaje się jednak, iż można mówić o ogromnej zmianie na ulepszone. Obserwowana ewolucja terminologiczna to rezultat coraz prężniejszej działalności na rzecz osób z niepełnosprawnościami oraz przewartościowania kultury.
Pojęcia powszechnie dotąd użytkowane ulegają wielu przeróżnym modyfikacjom, niektóre z nich są rugowane z języka, ustępując miejsca innym. Na ten cykl ma wpływ szereg czynników i zjawisk społecznych.
