Kiedy umiera ktoś bliski, targają nami przeróżne uczucia. By żyć i myśleć o przyszłości, musisz je nazwać i zaakceptować. Ile czasu musi minąć, zanim otrząśniemy się po śmierci rodzica, babci, najbliższego przyjaciela? Na to pytanie nie ma dobrej odpowiedzi.
Każdy z nas jest inny, każdy na swój sposób przeżywa swoją tragedię. Wyrusz z bohaterką w podróż po Dolinie Żałobników, odwiedź panią Śmierć i panią Ciszę, poznaj się z Tęsknotą i Niezgodą – wszystkie te istoty sprawią, że lepiej zrozumiesz, jakie etapy żałoby trzeba przejść i jakie uczucia się z nimi wiążą.
Ten przewodnik poprowadzi Cię poprzez zawiłe ścieżki emocji doświadczanych po śmierci bliskiego. Oprócz refleksji nad życiem i śmiercią wyszukasz tu cenne wskazówki, jak poradzić sobie ze stratą. Specjalnie do tego przeznaczone strony możesz wypełnić swymi opisami uczuć i słowami, których nie zdążyliście sobie powiedzieć.
W salonie siedzą moi bliscy, mój Tata, siostry, bracia, ich dzieci. Wszyscy, dla których Mama była nieodłączną towarzyszką codzienności. Pomieszczenie wypełniają wazony z kwiatami i kartki z wyrazami współczucia nadesłane z wielu zakątków Ziemi.
Jadalniany stół ugina się od domowego ciasta i czekoladek przyniesionych poprzez korzystnych ludzi pragnących osłodzić nam trochę gorzki smak poniesionej straty. W przestrzeni, którą tworzą siostry Współczucie i Bliskość, jest miejsce na wszystko, na cały wachlarz ludzkich emocji i myśli.
Na płacz, śmiech, milczenie, tęsknotę, pustkę, bezsilność, złość czy poczucie winy. Ból przybiera zróżnicowane twarze, jednak kiedy się go dzieli z innymi, jest go jakby trochę mniej.
